อาจารย์มหาวิทยาลัยคนหนึ่งเริ่มการสนทนาในชั้นเรียนด้วยการหยิบธนบัตรใบละ 1,000 บาท ออกมาให้นักศึกษาดู แล้วถามว่ามีใครอยากได้บ้าง นักศึกษาทุกคนยกมือขึ้น อาจารย์ขยำธนบัตรนั้นจนยับยู่ยี่ แล้วถามอีกครั้งว่ามีใครยังอยากได้
ธนบัตรใบนี้อีกหรือไม่ ทุกคนยังคงยกมือขึ้นเหมือนเดิม
อาจารย์ถามต่ออีกว่า ถ้าธนบัตรนี้ถูกทิ้งอยู่บนพื้น
แล้วมีคนเหยียบย่ำจนสกปรกยังจะมีใครอยากได้อีกหรือไม่ นักศึกษาทุกคนตอบว่ายังอยากได้ อาจารย์จึงกล่าวสรุปว่า “นั่นคือสิ่งมีค่าที่พวกเธอได้เรียนรู้ในวันนี้ คือไม่ว่าเธอจะทำอะไรกับธนบัตรใบนี้
มันก็ยังมีค่า 1,000 บาท ชีวิตคนเราก็เช่นเดียวกัน
บางครั้งเราอาจจะถูกทอดทิ้ง ถูกใครต่อใครซ้ำเติมเหยียบย่ำ
ถูกขยำขยี้ยับเยิน เพราะความผิดพลาดในการก้าวเดินของชีวิต จนทำให้เธอเกิดความรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอก็ยังมีคุณค่าของความเป็นคน ไม่ว่าเธอจะสะอาดเอี่ยม หรือยับยู่ยี่เปรอะเปื้อนไปด้วยโคลนตมสกปรก เธอก็ยังเป็นคนเดิมที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง โดยเฉพาะสำหรับคนที่รักเธอ.
